Η Ακριβούλα είναι ένα εννιάχρονο κορίτσι, εγγόνι της γρια-Λούκαινας. “Παγιδεύεται μέσα σε μια στιγμή μουσικής μαγείας και χάνει οριστικά την ίδια τη μαγεία της ζωής. Με μια κραυγή, ένα απλό “μπλουμ”, συντελείται το πέρασμα από τη μαγεία της ζωής στο έρεβος του θανάτου”. Ακολουθεί ο θρήνος, όχι από ανθρώπινη ύπαρξη αλλά από μια φώκια. Ο θάνατος της Ακριβούλας πνίγηκε στην άγνοια των άλλων. Η ζωή όμως, δε σταματάει. Συνεχίζει, με όλα της τα βάσανα, τη δική της πορεία. Σαν νά ‘χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κ’ οι καημοί του κόσμου. Στο βίντεο ξετυλίγονται οι σκέψεις μας κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης και ερμηνευτικής επεξεργασίας του λογοτεχνικού κειμένου στην τάξη. Τις αποτυπώσαμε σε λεκτικά σχήματα με κίνηση, τα οποία συνδυάσαμε με θρυμματισμένες λέξεις ή φράσεις μέσα από το κείμενο. Στόχος μας ήταν να σκηνοθετήσουμε μια παρουσίαση του έργου με τρόπο που να δίνει έμφαση στην οπτικότητα και την αποσπασματικότητα, ξεφεύγοντας έτσι από τη γραμμική ανάγνωση ενός γραπτού σημειώματος. Οι “σιωπές” των αποσπασμάτων προσφέρονται ως “κενά” για συμπλήρωση. Στο βίντεο συμπληρώνονται με το μελωδικό ήχο του τραγουδιού. Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων, Το μοιρολόγι της φώκιας, από το cd “Γκρεμό δεν έχουν τα πουλιά”. Εικαστική ματιά: Ναβρόζογλου Μάγδα, Β΄ Λυκείου Πεδινής Ιωαννίνων.